تا روشنایی بنویس، عنوان یکی از کتاب‌های احمد اخوت است. من فکر می‌کنم عنوان کتاب و توصیه‌ی او فوق‌‌العاده دوست‌داشتنی و دل‌نشین است. چون به نوشتن حتی در دل تاریکی برای رسیدن به آن روشنایی دل‌پذیر و خیره‌کننده ایمان دارم.
من مریم علی پور هستم. بعد از مدت ها تعلل و این پا و آن پا کردن تصمیم گرفتم بالاخره دل به دریا بزنم و در سال ۱۴۰۲ در وبلاگ شخصی‌ام بنویسم.
در دانشگاه پژوهش اجتماعی خواندم؛ اما کارشناسی ارشد این رشته به هیچ وجه نتوانست روح تشنه‌ی من را سیراب کند. هر آدمی ممکن است در زندگی به نقطه‌ای برسد که از معنای زندگی بپرسد. در ماه‌های پایانی تحصیلاتم در دانشگاه، پرسش از معنای زندگی برای من با شروع اشتیاقم به نوشتن همراه شد.
اول ماجرای نوشتن، همه چیز برای من مبهم بود. مثل این بود که در جاده‌‌ای ناشناخته و مه‌آلود بخواهی برای اولین بار قدم بزنی. با این حال تصمیم گرفتم تنها به تمنای روحم برای نوشتن پاسخ بدهم؛ پس هر روز از هر چه که می‌شد می‌نوشتم بدون توجه به اصول و قواعد خاصی و حتی هدف دقیق و روشنی. اما کم کم اصول نوشتن را به طور جدی از کتاب‌ها و منابع مختلف یاد گرفتم.
برای نویسنده شدن من یک مسیر حرفه‌ای و تخصصی را دنبال کردم. اول به کلاس تولید محتوای مدرسه‌ی نویسندگی رفتم تا اصول تولید محتوا را از شاهین کلانتری یاد بگیرم. بعد در دوره‌ی کارآموزی سئو که امین آرامش برگزار می‌کند؛ شرکت کردم و یاد گرفتم چطور مقاله‌هایی را بنویسم که در لینک یک گوگل جا خوش کنند. بعد از آن عضو آکادمی کپی‌رایتر شو زهرا شاه‌بیگی شدم و از دوره‌های آموزشی او استفاده کردم. سپس در شرکت همراه اول در کنار صدیقه حسینی به صورت عملی و تجربی در حوزه‌ی کپی‌رایتینگ و یوایکس رایتینگ آموزش دیدم. حالا هم به عنوان نویسنده و کپی‌رایتر برای شرکت‌ها و سازمان‌های مختلف کار می‌کنم.
مدت‌هاست که کار و زندگی من بر مدار نوشتن می‌گردد. اکنون به عنوان کسی که هنوز هم تا روشنایی در حال نوشتن است. در این سایت از تاملات و تجربه‌هایم در حوزه‌ی تولید محتوا می‌نویسم.